กุฏิ ๑ หมายถึง [กุด, กุดติ, กุติ] น. เรือนหรือตึกสําหรับพระภิกษุสามเณรอยู่.(ป., ส.).
[กุด] น. ที่บรรจุศพที่ก่ออิฐถือปูนเป็นหลัง ๆ; เรือนที่ทําให้นกขุนทองนอน. (เทียบทมิฬ กูฏุ ว่า รังนก).
น. ไฟ เช่น เกิดกุณฑ์วุ่นวายทั้งเวียงชัย. (อิเหนา). (ส.).
[-ทน] น. ตุ้มหู. (ป., ส.).
[-ที] น. คนที, หม้อน้ำ, หม้อน้ำมีหู, เต้าน้ำ, เช่นพลูกัดชลกุณฑี ลูกไม้. (โลกนิติ). (ป., ส.).
[-โท] น. คนโท, หม้อน้ำ.
[-นาน] (แบบ) น. นกดุเหว่า เช่น การวิกระวังวน กุณาล.(สมุทรโฆษ). (ป., ส.).
น. คนง่อย. (ป., ส.); กระเช้า เช่น แลมีมือกุ?กุณีแลขอขุดธงง ก็ท่องยงงไพรกันดาร เอามูลผลาหารในพนาลี.(ม. คําหลวง วนปเวสน์).